Zmiana formy opodatkowania 2020 dla jednoosobowej działalności

Zmiana formy opodatkowania 2020 dla jednoosobowej działalności

Zmiana formy opodatkowania 2020, czyli nowy rok podatkowy, nowe możliwości

Zmiana formy opodatkowania 2020 dla jednoosobowej firmy. Co wybrać z nowym rokiem podatkowym? Skalę podatkową, podatek liniowy, a może ryczałt lub kartę podatkową? Podpowiadamy.

Zmiana formy opodatkowania 2020 dobra na początek roku

Początek roku to pora na decyzję w sprawie wyboru formy opodatkowania na kolejny rok. Każdy przedsiębiorca może zmienić formę opodatkowania z nowym rokiem. Terminem zmiany jest 20-ty dzień miesiąc następującego po miesiącu uzyskania przychodu w danym roku, jeśli pierwszy przychód został osiągnięty w grudniu przedsiębiorca ma czas na zmianę do końca grudnia.

Inny termin dotyczy zmiany formy opodatkowania z/na kartę podatkową, tj. do 20-go stycznia. Zasadą jest, że wybór formy opodatkowania ma zastosowanie na kolejne lata podatkowe, chyba że przedsiębiorca dokona zmiany.

Jako przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność możesz wybrać jedną z poniższych form opodatkowania:

Skala podatkowa

Z tej formy rozliczeń z urzędem może skorzystać każdy przedsiębiorca, opodatkowanie wg skali podatkowej ma zastosowanie z mocy prawa. Jeśli podatnik chce dokonać zmiany formy opodatkowania z ryczałtu ewidencjonowanego lub podatku liniowego na skalę podatkową powinien dokonać zgłoszenia do 20-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu uzyskania przychodu lub do końca roku, jeśli przychód został osiągnięty w ostatnim miesiącu. Zmiana formy opodatkowania z karty podatkowej na skalę jest możliwe do 20 stycznia.

Podstawą opodatkowania w skali podatkowej jest dochód, czyli różnica pomiędzy osiągniętymi przychodami a poniesionymi kosztami. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje przychód jako kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po pomniejszeniu o wartość zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont oraz o podatek VAT dla czynnych podatników VAT. Kosztami zaś są wydatki poczynione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Podstawę opodatkowania przedsiębiorcy winni określać na podstawie prowadzonych ewidencji, tj. Księgi Przychodów i Rozchodów lub Ksiąg Handlowych. Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie prowadzące działalność gospodarczą mają prawo do prowadzenia KPIR pod warunkiem, że za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty 2.000.000 euro. Za rok 2019 jest to kwota 8.746.800 zł.

Każdy przedsiębiorca ma obowiązek obliczania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy na konto urzędu skarbowego bez wezwania.

Zaliczkę na podatek oblicza się w następujący sposób:

• po pierwsze: należy ustalić kwotę dochodu do opodatkowania, którą stanowi nadwyżka przychodów nad kosztami pomniejszona o zapłaconą składkę społeczną (o ile nie jest ujmowana w ewidencji),
• po drugie: dochód należy przemnożyć przez odpowiednią stawkę podatku (17% lub 32%), a następnie od osiągniętego wyniku odjąć kwotę wolną od podatku oraz zapłaconą składkę zdrowotną (od podatku odejmujemy 7,75% podstawy wymiaru składki zdrowotnej).

Obliczony wynik stanowi zaliczkę należną do zapłaty za dany okres (miesiąc bądź kwartał). Zaliczka za kolejne miesiące ustalana jest w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku lub od rozpoczęcia działalności gospodarczej a sumą zaliczek za poprzednie okresy rozliczeniowe.

Stawka podatku 17% ma zastosowanie do dochodów do 85.528 zł. Nadwyżka jest opodatkowana stawka 32%. Kwota wolna od podatku w roku 2020 wynosi 525,12 zł, ma ona zastosowanie do dochodów firmowych, jeśli nie przekroczą pierwszego progu podatkowego, tj. kwoty 85.528 zł.

Podatnicy wpłacają zaliczki do 20-go dnia następującego po miesiącu/kwartale, za który zaliczka jest należna. Zaliczka za ostatni okres jest wpłacana do 20 stycznia roku kolejnego. Urząd skarbowy, na rzecz którego przedsiębiorca winien uiścić zaliczkę jest ustalany na podstawie miejsca zamieszkania podatnika.

Przedsiębiorca jest zwolniony z wpłaty zaliczek w ciągu roku, pod warunkiem, że podatek należny od początku roku nie przekroczy 1000 zł. Jeśli podatek należy przekroczy 1000 zł podatnik jest zobowiązany do wpłaty różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętym od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych od początku roku (art. 44 ust 15 ust. o podatku dochodowym od os. fizycznych).

Podatek liniowy

Art. 30c ustawy o podatku dochodowym od os. fizycznych pozwala przedsiębiorcom na wybór podatku liniowego. Z tej formy opodatkowania mogą korzystać osoby samodzielnie prowadzące działalność gospodarczą oraz osoby fizyczne będące wspólnikami spółek niemających osobowości prawnej. Możliwe jest, aby jeden ze wspólników opłacał podatek na podstawie skali podatkowej, a inni podatek liniowy. Jednakże, przed wyborem tej formy opodatkowania należy przeanalizować, czy przedsiębiorca nie jest wyłączony z możliwości opłacania podatku liniowego. Z podatku liniowego nie skorzystają przedsiębiorcy uzyskujący w roku podatkowym przychody z tytułu świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, w zakresie, w jakim wykonywali czynności w ramach umowy o pracę odpowiadających czynnościom które świadczą w ramach działalności gospodarczej.

Termin zawiadomienia o wyborze tej formy opodatkowania jest tożsamy z podatkiem na skali podatkowej.

Podstawa opodatkowania jest ustala identycznie jak w skali podatkowej. Natomiast podatek jest obliczany inaczej, mianowicie podstawę opodatkowania należy przemnożyć przez stawkę podatku 19%, od wyniku należy odjąć  zapłaconą składkę zdrowotną (od podatku odejmujemy 7,75% podstawy wymiaru składki zdrowotnej). Warto zaznaczyć, że w podatku liniowym cały osiągnięty dochód jest opodatkowany jedną stawką podatku (19%), niezależnie od wysokości dochodu.

Wpłaty podatku w podatku liniowym wpłaca się na identycznych zasadach jak w skali podatkowej, ma tutaj także zastosowanie art. 44 ust 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych

Tę formę opodatkowania mogą wybrać osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą samodzielnie lub w formie spółki cywilnej osób fizycznych. Zawiadomienie o tej formie opodatkowania składają wszyscy wspólnicy. Termin zawiadomienia jest identyczny jak przy wyborze skali podatkowej.

Przedsiębiorcy chcący skorzystać z opodatkowania w formie ryczałtu ewidencjonowanego powinni przeanalizować, czy nie dotyczy ich któreś z wyłączeń przewidzianych ustawą. 

Podatnicy, którzy wybrali opodatkowanie w formie ryczałtu ewidencjonowanego w roku rozpoczęcia działalności mogą korzystać z tej formy opodatkowania bez względu na kwotę przychodu, natomiast w kolejnych latach mogą opłacać podatek w formie ryczałtu, pod warunkiem, że przychody za rok poprzedni nie przekroczą kwoty 250.000 euro.

W 2020 roku podatnicy maja prawo do wyboru ryczałtu jako formę opodatkowania, jeśli ich przychody nie przekroczyły w roku 2019 kwoty 1.093.350 zł. Limit ten dotyczy:

• przychodów osiąganych z działalności prowadzonej samodzielnie,
• sumy przychodów uzyskanych przez wspólników spółki cywilnej, jeśli podatnik uzyskiwał przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki,
• odrębnie – przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej wykonywanej samodzielnie oraz sumy przychodów wspólników spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych – jeżeli podatnik jednocześnie prowadził działalność samodzielnie, a także w formie spółki,
• przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika, który za część poprzedniego roku opłacał podatek w formie karty podatkowej i za część wg skali podatkowej.

Przed wyborem ryczałtu jako formy opodatkowania przedsiębiorca powinien zweryfikować, czy nie dotyczy go wyłączenie z art. 8 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Podatnicy nie będą mieli prawa do zastosowania ryczałtu, jeśli:

• opłacają podatek w formie karty podatkowej,
• korzystają z okresowego zwolnienia od podatku dochodowego na mocy odrębnych przepisów,
• podejmują wykonywanie działalności po zmianie działalności wykonywanej:
  • samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem,
  • w formie spółki z małżonkiem na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków
  • samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka, jeżeli małżonek lub małżonkowie przed zmianą opłacali z tytułu prowadzenia tej działalności podatek dochodowy na zasadach ogólnych.

Przedsiębiorca opłacający podatek w formie ryczałtu, utraci prawo do korzystania z tej formy opodatkowania z chwilą osiągnięcia przychodów z tytułu:

• prowadzenia działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych,
• prowadzenia aptek, lombardów, działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,
• wytwarzania wyrobów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii,
• wykonywania wolnego zawodu innego niż wymieniony w art. 4 ust 1 pkt 11,
• świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Przedsiębiorca utraci prawo do opodatkowania ryczałtem również wówczas, gdy świadczy usługi lub dostarcza towary na rzecz byłego pracodawcy, z którym łączył go stosunek pracy w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym rok podatkowy.

Podstawą opodatkowania w ryczałcie ewidencjonowanym jest osiągnięty przychód, bez znaczenia pozostają poniesione koszty, jedynym odliczeniem od dochodu są wydatki określone w art. 26 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (np. składki społeczne) oraz straty z działalności gospodarczej poniesione w okresie korzystanie z opodatkowania na zasadach określonych w ustawie.

Podatnicy opodatkowani w formie ryczałtu są zobowiązani do prowadzenia ewidencji przychodów. Mimo że zakup towarów nie wpływa na kwotę podatku, ryczałtowcy powinni przechowywać dokumenty zakupu towarów.

Stawa podatku jest uzależniona od przedmiotu działalności, ustawodawca przewidział następujące stawki podatku zryczałtowanego:

• 20% przychodów osiąganych w zakresie wolnych zawodów (lekarz, lekarz stomatolog, lekarz weterynarii, technik dentystyczny, felczer, położna, pielęgniarka, tłumacz, nauczyciel w zakresie świadczenia usług edukacyjnych polegających na udzielaniu lekcji na godziny),
• 17% przychodów ze świadczenia usług: reprodukcji komputerowych nośników informacji, pośrednictwa w sprzedaży hurtowej samochodów osobowych i furgonetek prowadzonej przez internet i w formie tradycyjnej, parkingowych, związanych z zakwaterowaniem, wydawniczych, zarządzania nieruchomościami na zlecenie, wynajmu i dzierżawy, fotograficznych, poradnictwa dla dzieci dotyczących problemów edukacyjnych itd.,
• 12,5% z tytułu umowy najmu, jeżeli roczne dochody z najmu przekraczają 100 000 zł (od nadwyżki przychodów ponad tą kwotę),
• 8,5% od przychodów m.in. z działalności usługowej, w tym od przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%; od przychodów z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze do kwoty 100 000 zł, świadczeniu usług wychowania przedszkolnego itd.,
• 5,5% od przychodów m.in. z działalności wytwórczej, robót budowlanych, sprzedaży jednorazowych biletów komunikacji miejskiej, znaczków pocztowych itd.,
• 3,0% od przychodów m.in. z działalności usługowej w zakresie handlu oraz z działalności gastronomicznej, z wyjątkiem przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu, z odsetek od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, usługi związane z produkcją zwierzęcą, sprzedaż ryb z własnych połowów itd.,
• 2% od przychodów ze sprzedaży przetworzonych w sposób inny niż przemysłowy produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy, hodowli lub chowu.

Przedsiębiorca wykonujący działalność opodatkowaną różnymi stawkami ustala podatek wg stawki właściwej dla przychodów z każdego rodzaju działalności. Od kwoty ryczałtu podatki odlicza zapłaconą składkę zdrowotną (7,75% podstawy jej wymiaru). Ryczałt oblicza się do każdego miesiąca oddzielnie, nie ustala się zaliczek narastająco jak w podatku liniowym czy skali podatkowej.

Wpłaty podatku dokonywane są na konto urzędu właściwego ze względu na adres zamieszkania podatnika, do 20-go dnia następującego po miesiącu, za który podatek jest należny, za ostatni okres rozliczeniowy przed terminem złożenia zeznania rocznego.

Podatnik ma prawo do wyboru kwartalnego rozliczania ryczałtu, pod warunkiem, że przychód za poprzedni rok nie przekracza 25.000 euro (w 2019 roku to kwota 109.335 zł).

Karta podatkowa

Przedsiębiorca chcący korzystać z opodatkowania w formie karty podatkowej powinien, poza złożeniem zawiadomienia:

• prowadzić działalność w zakresie wymienionym w załączniku nr 3 do ustawy,
• nie korzystać z usług osób niezatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz z usług innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o usługi specjalistyczne,
• nie prowadzić, poza jednym z rodzajów wymienionych w art 23 ustawy, innej pozarolniczej działalności gospodarczej,
• nie prowadzić działalności w tym samym zakresie co małżonek,
• nie wytwarzać wyrobów opodatkowanych podatkiem akcyzowym,
• prowadzić działalność na terenie RP.

W celu korzystania z karty podatkowej przedsiębiorca powinien złożyć druk PIT-16 do 20 stycznia do urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce położenia zorganizowanego zakładu, wskazanego w zgłoszeniu. Naczelnik urzędu skarbowego, po uwzględnieniu wniosku o opodatkowanie kartą podatkową, wydaje decyzję o wysokości podatku na dany rok. Podatek wymierzany jest na podstawie stawek określonych w ustawie o podatku zryczałtowanym i uwzględnia rodzaj działalności, liczbę mieszkańców w miejscowości, w której prowadzona jest działalności oraz liczbę pracowników.

Wpłaty podatku dokonywane są do 7-go dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, a za grudzień do 28 grudnia danego roku. Podatek wpłacany jest po potrąceniu zapłaconej składki zdrowotnej (7,75% podstawy wymiaru tej składki).

Podatnicy korzystający z karty podatkowej nie są zobowiązani do prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Przedsiębiorcy ci są jednak zobowiązani wydać dokumenty sprzedaży na żądanie klienta.

Ewelina Policha